Plamuur is een decoratief bouwmateriaal. Een laag witte plamuur op het oppervlak van de zojuist gekochte, lege ruimte heeft meestal een witheidsgraad van meer dan 90 en een fijnheid van meer dan 330. Plamuur wordt onderverdeeld in binnenmuren en buitenmuren. Plamuur voor buitenmuren moet bestand zijn tegen wind en zon, dus het heeft een hoge kleefkracht, een hoge sterkte en een relatief lage milieu-impact. De algemene index van plamuur voor binnenmuren is goed, gezond en milieuvriendelijk, dus de binnenmuur wordt niet buiten gebruikt en de buitenmuur niet binnen. Meestal is de plamuur op gips- of cementbasis, waardoor het oppervlak ruw is en gemakkelijk stevig te verlijmen. Tijdens de bouw is het echter nog steeds nodig om een laag grensvlakmiddel op de funderingslaag aan te brengen om de funderingslaag af te dichten en de hechting van de muur te verbeteren, zodat de plamuur beter aan de ondergrond hecht.
De hoeveelheid HPMC die daadwerkelijk wordt gebruikt, hangt af van de klimaatomstandigheden, temperatuurverschillen, de kwaliteit van het lokale calciumaspoeder, het geheime recept van het stopverfpoeder en "de door de gebruiker vereiste kwaliteit". Over het algemeen tussen de 4 en 5 kg.
HPMC heeft een smerende functie, waardoor het plamuurpoeder goed verwerkbaar is. Hydroxypropylmethylcellulose neemt niet deel aan een reactie van een verbinding, maar heeft slechts een ondersteunende functie. Plamuurpoeder is een soort reactie van een verbinding op het wateroppervlak en op de muur.
Enkele problemen:
1. Poederverwijdering van stopverf
A: Dit hangt samen met de dosering van kalkcalcium, en ook met de dosering en kwaliteit van de cellulose, wat tot uiting komt in de waterretentie van het product. De waterretentie is laag en de hydratatietijd van kalkcalcium is onvoldoende.
2. Pellen en rollen van stopverfpoeder
A: Dit heeft te maken met de waterretentie. De viscositeit van cellulose is laag, wat gemakkelijk kan gebeuren, of de dosering is laag.
3. Naaldpunt van stopverfpoeder
Dit heeft te maken met cellulose, dat een slechte filmvormende eigenschap heeft. Tegelijkertijd reageren onzuiverheden in cellulose lichtjes met calciumas. Bij een intense reactie vertoont het stopverfpoeder de vorm van tofuresten. Het kan niet aan de muur hechten en heeft geen bindingskracht. Bovendien komt het ook voor in producten zoals carboxylgroepen die in cellulose zijn gemengd.
Geplaatst op: 17-03-2022